1908-1913 aralığı Osmanlı İmparatorluğu açısından hem sosyal hem de siyasal anlamda ciddi değişim ve dönüşümlerin yaşandığı bir süreçtir. 1908’de Makedonya’da başlayan halk hareketi neticesinde yeniden ilân edilen Hürriyet ve yürürlüğe konulan anayasa İmparatorluğun ayakta kalması, kalabilmesi için İmparatorluk bünyesindeki siyasallaşmış bütün unsurların destekledikleri gelişmelerdir. Ancak Hürriyet’in İlânı’ndan kısa bir süre sonra söz konusu unsurların her birinin bu gelişmelerden anladıklarının farklı olduğu anlaşılmıştır. Diğer taraftan, ilginç bir şekilde, 1908-1913 aralığı genellikle İttihat ve Terakki’nin kesin iktidar dönemi olarak değerlendirilirken gerçeğin bundan çok farklı olmasıdır. Sina Akşin’in Vesayet Rejimi şeklindeki değerlendirmesi de bu bağlamda gerçekle tam örtüşmemektedir.

Bu kitapta Türk tarihi açısından oldukça önemli olan, Prof. Dr. Tarık Zafer Tunaya’nın “siyaset ve fikriyatımızın laboratuvarı” diye adlandırdığı İkinci Meşrutiyet döneminin bu ilginç süreci İmparatorluğun dış politika refleksleri bakımından incelenmektedir.